Is een blog egocentrisch?

Waarom zou je in hemelsnaam een weblog beginnen? Is het niet erg arrogant om te denken dat andere mensen zitten te wachten op jouw belevenissen en hersenspinsels?
Eigenlijk wel, heb ik lang gedacht, maar nu ben ik er dan toch aan begonnen.

Waarom? Omdat ik merkte (lees: omdat ik er voor de zoveelste keer subtiel op gewezen werd) dat de betrokkenheid tussen vrienden op grote afstand met het verloop der tijd steeds kleiner wordt.
Komt natuurlijk vooral omdat het voor mij af en toe raar voelt om iedereen op te bellen om mijn nieuwtjes te vertellen.

Zelfs als het belangrijk nieuws is zoals trouwen, vader worden en een eigen bedrijf beginnen...

Deze blog is dus bedoeld voor vrienden en familie en gaat over prive-zaken en belevenissen die ik hier in Kenia meemaak, want dat het iets anders is dan Kralingen-Crooswijk is de meesten ook wel duidelijk.

Ik heb trouwens wel een beetje aanmoediging nodig, dus reacties zijn welkom!

Oke, daar gaan we: hoe gaat het MIJ? (behoorlijk egocentrisch dus)
Het gaat wisselend, sommige dingen zijn super, anderen erg zwaar.
De ziekte van Maureen heeft iedereen natuurlijk heel erg bezig gehouden hier. Maar we zijn hoopvol en wachten op het moment dat we eindelijk iets voor haar kunnen betekenen en haar kunnen helpen om de oude te worden waar we allemaal zo veel van houden. Alle Kenianen bidden zich hier helemaal suf voor haar (iedere week is hier voor het personeel een kerkdienst op woensdag tijdens de lunchpauze, en ook de kinderen bidden voor haar). Gezien de stappen die ze maakt lijkt het in ieder geval te werken.

Zelf zit ik ook in de lappenmand (opgelapte rolstoel) omdat mijn knieschijf weer dislocated was (eruit geschoten in het NL?). Hetzelfde als ik al twee keer eerder heb gehad, zelfde knie ook. Dus 6 weken gips.
Niet fijn en het was behoorlijk pijnlijk, maar het mag natuurlijk geen naam hebben in vergelijking. Maar het is wel onhandig, met name voor Flo omdat er nu extra veel op haar bordje komt. Wat ze overigens allemaal met een lach en een hoop energie wegwerkt!

Maar het gaat ook erg goed op een aantal andere vlakken: allereerst natuurlijk Aisha, onze prachtige dochter van vandaag exact 6 weken en 5 kilo!
Alle cliche's zijn waar; het is echt leuk! Vantevoren was ik een beetje bang dat ik de hele baby-fase niet zo leuk zou vinden, maar die angst is gelukkig niet uitgekomen. Dus Werger, maak je geen zorgen!
Uiteraard is het ook de mooiste baby ooit.

Ook positief is het feit dat Flo en ik druk bezig zijn om onze eigen boerderij op te starten. Aisha moet immers wel naar school kunnen, en we willen wel per se een internationale school. Die zijn hier vooral bedoeld voor ministers en expats, dus dan weten jullie wel over wat voor prijzen we het hebben.
Uiteraard geef ik mezelf bij Macheo wel een vorstelijk salaris, maar dit zou toch op gaan vallen. Dus we moesten wat anders bedenken: creatief als we zijn gaan we in de melkbusiness. Puur omdat we dieren leuker vinden dan groenten en we hebben geen zin in iets "kouds", zoals real estate of zo.
Gelukkig konden we een hoop geld lenen en hebben we 11 acres gekocht, aan de rivier, grenzend aan de ananasplantages van Del Monte. Erg mooi.
Daar gaan we dus ons huis bouwen, stallen, personeelshuisjes, voedselopslag, een groot waterbassin en op de rest van het terrein gaan we voedsel verbouwen voor de koeien.
Extra inkomen hopen we natuurlijk te halen uit ons St Bernard fokprogramma.
we zullen dus blijven leven van onze salarissen van Macheo en de winsten zullen naar de schoolgelden gaan.
Da's het plan en als dat niet werkt, kan ze altijd nog op de boerderij komen werken...

Groet

Marnix